Soka biodegradagarriak eta konpostagarriak lortu nahi ziren, baratze eta berotegietako landare igokariei tutore gisa balio zietenak, eta, era berean, material plastikoen tutoreak ordeztu nahi ziren, zati organikoa eta ez dena bereizi beharrik ez izateko; hori guztia artileak duen keratina naturalaren edukitik abiatuta eta disolbatzailerik gabe tratatu ahal izateko.
Horretarako diseinatutako sokak alderatu ziren, hiltegietako eta larrugintzako hondakinetatik, latxa ardiaren artiletik eta glizerinatik ateratako animalia-kolagenoan oinarrituta.
Tomate-landareetan lodiera desberdineko sokak probatu ziren, eta saiakuntzak iraun zuen bitartean, behar zuten ingurune hidroponikoa eman zitzaien, behar bezala garatuko zirela ziurtatzeko, eta, hazkundearen arabera, hari bakoitzari lotutako lokailu plastikoen bidez zurkaiztatu ziren.
Kolagenoz eta artilez egindako soken elongazioak ikusi ziren, astean 20 zm batez beste.
Tomate-landare baten ohiko pisua 10 kg-tik gorakoa dela kontuan hartuz gero, soka horiek (gaur egun 2 kg-koak dira) ez lirateke aski izango labore-mota horretarako. Bestalde, sokaren elongazio jarraituak lan gehigarria behar du. Luzapen hori berotegietako hezetasunaren ondorioz gertatzen da, material higroskopiko horrek, hezetasuna dagoenean, ura xurgatzen baitu biguntzen, eta haustura-punturaino luzatzen baita.
Proiektuak iraun bitartean prestazio tekniko eta aukera komertzialekin soka bat lortu ezin genuenez, trakzioaren eta elastikotasunaren aldetik eskakizun txikiagoak zituen beste produktu bat aukeratu genuen.
Bigungarri-plastikoaren eta lorontzi biodegradagarrien alde egin dugu, erresistentzia-behar txikiagoa dutelako eta haien erabilerak oraindik erakartzen ez duelako eta, beraz, nahi ez den elongazio-arriskurik ez dagoelako.